TEAMLID #1: NEUROCEPTIE
Het eerste deel van ons zelfbescherming operatieteam is wat we neuroceptie noemen. Je kunt dit zien als onze dreigingdetector. Het bevindt zich in onze hersenstam en kijkt elke milliseconde van ons leven mee. Het bepaalt of waar we zijn en wat we doen veilig, gevaarlijk of levensbedreigend is. De perceptie wordt gecreëerd uit een dagboek van alle gebeurtenissen en levenservaringen uit jouw verleden, wat het heeft geschreven en heel secuur bijhoudt. Dit betekent dat dit deel, zelfs als de omstandigheden nu veilig zijn, dit kan koppelen aan een herinnering welke gevaarlijk was en zal neuroceptie dit als een gevaar (een dreiging) opnemen. Vervolgens communiceert het de dreiging naar het deel wat we het autonome zenuwstelsel noemen. En dit deel bevat meerdere teamleden.TEAMLID #2: VENTRAAL
Teamlid #1 zal teamlid #2 oproepen zodra het zegt: ‘’Het is veilig, we zijn veilig!’’ Ons ventral vagal complex is het deel van regulatie waarin we het volgende voelen: aanwezigheid, veiligheid, sociale verbinding, flow, creativiteit, vreugde en alles waarvan we graag meer willen ervaren. Dit is een ervaring van ‘ik kan’ en ‘ik ben in staat om’ en ‘alles voelt fijn en rustig’. Ventral Vagal is als de cappuccino met havermelk ;). Niet te heet, niet te koud, maar precies goed.TEAMLID #3: SYMPATHISCH
Teamlid #1 zal teamlid #3 oproepen zodra het zegt: ‘’Dit is gevaarlijk MAAR ik denk dat we er iets aan kunnen doen!’’ Ons sympatische zenuwstelsel is onze toestand van mobilisatie (je kent vast wel die fight/flight benamingen). Wanneer we in dit deel komen te zitten ervaren we dingen als angst, zorgen, frustratie, woede, paniek, spanning, te veel energie etc. Dit is een ervaring als: ‘ik moet nu iets doen.’ Denk aan sympathisch als: de cappuccino is te heet. Ik brand mijn tong. Alles is te veel!TEAMLID #4: DORSAAL
Dit teamlid wordt opgeroepen wanneer teamlid #1 zegt: ‘Ik denk niet dat we deze dreiging kunnen stoppen, maar we kunnen ervoor zorgen dat je de pijn niet hoeft te voelen’. Ons dorsal vagal complex is ons deel van immobilisatie. Wanneer we in dit deel zitten, ervaren we dingen als apathie, weinig energie, brain fog, disconnectie, hopeloosheid, schaamte, spijt, depressie, dissociatie, burn-out etc. Dit is de ervaring wanneer we blijvend herhalen ‘ik kan het niet’. Denk aan dorsaal als: de cappuccino is veel te koud en er is niets wat ik er aan kan veranderen.TEAMLID #5: BEVRIEZEN
Dit teamlid wordt opgeroepen door teamlid #1 (onze dreigingdetector) zodra dit zegt: ‘dit zag ik niet aankomen, het is te veel maar ook veel te onveilig!’. Dit is een combinatie, een verweving van zowel Team Dorsaal als Team Sympathisch. Deze teamleden proberen allebei te helpen. Maar het ene deel zegt: ‘WE MOETEN NU WEG (sympathisch)’. Terwijl het andere deel zegt: ‘HET IS TEVEEL, WE KUNNEN HET NIET’ (dorsaal). Dit betekent dat er te veel energie in ons systeem zit, maar we kunnen er niks mee. Een vergelijking die ik vaak maak is de volgende: je rijdt op de weg en er staat ineens een hert op de weg. De koplampen van je auto laten dit hert zien en jij hoopt en denkt dat het wegrent, maar het blijft als bevroren staan. Dit is omdat deze zenuwstelsels aan het werk zijn in het hert waardoor het letterlijk bevriest. Denk aan bevriezen als: de cappuccino is zowel te heet als te koud, allebei tegelijkertijd. Wauw, dat is veel informatie en gek en overweldigend? Ik snap er niks van… wat moet ik hiermee?Stap #1: word een teamlid en de expert van jouw speciale team!
Het belangrijkste wat je mag onthouden is dat zodra deze delen opkomen, het prachtige en bijzondere delen zijn die keihard werken VOOR ons. Ze willen met ons samenwerken. Ze doen hun best, elke dag, om ons veilig te houden. En dit hele team houdt van jou!
Eén van de meest belangrijke manieren om te kunnen helen, is door te leren hoe wij meer tijd in ons ventrale deel kunnen doorbrengen – teamlid #2.
De reden dat we dit misschien nu niet doen, is omdat ons team nog niet weet dat dit heel veilig en ook zelfbeschermend is. Dus wat we willen doen is onze delen allemaal meer ervaringen geven in het nu veilig zijn, en het gevoel van veiligheid geven.
Maar hoe laat je jouw speciale veiligheidsteam zien dat je veilig bent?
Stap #2: Laat je team weten dat je veilig bent door regulering te implementeren.
Telkens wanneer je opmerkt dat je ventrale team niet aanwezig is, is het een teken dat het tijd is om te reguleren. En dit is hoe we ons hele team laten zien dat we veilig zijn.
Regulatie bronnen zijn alles wat ons een gevoel van aanwezigheid geeft. Van hier zijn. In het nu komen. Dit doen we door onze zintuigen te gebruiken, zoals: muziek luisteren, een Somatische Practice doen, wandelen, yoga, een geurkaars aansteken, iemand opbellen, even schreeuwen in een kussen of zingen.
Wil je meer weten over waarom het helen van je zenuwstelsel ook je trauma’s heelt? Klik dan hier.